"شما اهل کجا هستید؟" — چگونه می شود از هیچ جا

"پس شما از کجا؟" تمام سوالات از لیست خشکشویی کالج کوچک-بحث این یکی از سفرهای من به بالا ترین. هر بار که من ملاقات یک شخص جدید در سال اول من در UCLA و ما به پایان رسید در حال اجرا پایین ما نام و رشته های این سوال آمد و آن را همیشه به من مکث. این فریب آمیزی ساده است.

هر کس باید یک جواب ساده. اما تمام زندگی من من می دانستم که هرگز دقیقا همان جایی که به خانه تماس بگیرید.

هر چند متولد در ردلندس کالیفرنیا یک شهر شاید یک ساعت از دانشگاه UCLA دانشگاه, من لازم نیست یک حافظه از زندگی در "شهر" از آنجا که در فقط 18 ماه خانواده من دور نقل مکان کرد. پس من پدر ما زندگی می کردند در خیابان Louis, میزوری برای کمتر از یک دهه. در حالی که من در نظر بگیرید که که در آن بزرگ شدم خانواده نقل مکان کرد دوباره درست زمانی که من وارد مدرسه—زمان مناسب به اشتباه هر رو به رشد نوجواني خود را در مورد منطقه ای هویت.

ما نقل مکان به تگزاس که در آن ما ماند از طریق زمان من در دبیرستان و در حال حاضر من در جنوب کالیفرنیا برای کالج.

در حالی که این در مقایسه محدودتر به بی ثباتی خانواده های نظامی و یا دانش آموزان دیگر که تغییر مدارس هر چند سال به خاطر من از زمان در سنت لوئیس و هوستون تحت پوشش چنین دوره قابل توجهی از توسعه دوران کودکیمن هرگز احساس به طور کامل متصل به فرهنگ یا محل. مهاجر با پدربزرگ و مادربزرگ, بین المللی, ایتالیایی, خانواده و پدر و مادر از شیکاگو و روستایی ایندیانا من همیشه فکر می کردم خانواده من پس زمینه مجموعه ای ما کمی از هم جدا از من به صورت محلی و مطرح همسالان.

من هرگز تکیه به غرب میانه آمریکا در طول زمان در سنت لوئیس و یا مجزا تگزاس فشار از جنوب غرور در هوستون. به جای آن در طول زمان من توسعه یافته قوی فردی هویت منطقه ای عاری از وفاداری (کار آسان تر زمانی که شما لازم نیست به تماشای بسیاری از ورزش). من به طور کامل انکار جنبه های مذهبی من کاتولیک تحصیل و اغلب تعریف شده توسط خودم چیزهایی که به طور معمول در ارتباط با فرهنگ شهر من زندگی می کردند.

شما ممکن است فکر می کنم "اما هر کس مقداری از آن. تقریبا هیچ کس (در خارج از بوستون) پایگاه های خود را در کل شخصیت در جایی که آنها در حال از. پس مشکل چیه؟"

با کمال تعجب پاسخ شروع به شکل بیش از این دوره قرنطینه و جداسازی. در طول این چند ماه گذشته من تصمیم به ماندن در لس آنجلس به جای حرکت به عقب به هوستون با پدر و مادرم. بنابراین من چپ دانشگاه UCLA خوابگاه و در بر داشت در نزدیکی آپارتمان استودیو برای تنظیم زندگی از طریق تابستان است. هر چند من صرف مقدار زیادی از زمان تقویت روابط با مردم هنوز هم در این منطقه اکثر من coalescing دوستان گروه رفت و برگشت به خانه های خود در سراسر جهان است. این چپ با ترین زمان به تنهایی در سال—قطعا بیشتر پس از شروع دانشگاه. من تصمیم به استفاده از این فرصت به عنوان یک فرصت برای شدید خود بازتاب.

هر دو آگاهانه و در غیر این صورت این قرنطینه ماه مستحکم من جهان بینی بهتر از هر منطقه ای تربیت است. از طریق خواندن و نوشتن و روزانه سادگی از حفظ یک زندگی مستقل من در نهایت در بر داشت آسایش در متمایز عدم واقعی وطن. حتی در مقیاس ملی این تازه کشف شده اعتماد به نفس مجموعه ای در برابر شورش بیش از وحشتناک سیستماتیک سرکوب مردم سیاه و سفید در ایالات متحده فرسایش هر یک از باقی مانده من میهن پرستی و یا مجزا "آمریکا" هویت. من ریختن آخرین بقایای منطقه ای اتصالات.

اما بدون آنها من می توانم هسته محلی غرور: عشق در یک محل.

حتی با رد منطقه ای و وفاداری من متوجه قدرت شدند. آن را به من آموخت که درک جذابیت از مکان های من در زندگی—از kitschy سادگی از ایده آل میانه به "yeehaw" تاریخچه تگزاس است. اما از همه مهمتر, من در حال حاضر می تواند تشخیص بهترین قطعات از کجا پیدا کنم خودم. تجملات از سفر به جهان و زندگی در سراسر این کشور ارائه شده با یک بانک از تجربه است که به من اجازه می دهد به استفاده کامل از زندگی در یک شهر بزرگ مانند لس آنجلس یک محل از اهمیت جهانی. برای من این فعال قدردانی کاملا به معنای واقعی کلمه باز کردن جهان از امکان. بدون هیچ گونه جدی و ریشه های من زندگی می کنند و یاد بگیرند به عشق در هر نقطه بر روی زمین.

من خوش در قلب, بنابراین من همیشه سعی کنید برای پیدا کردن بهترین نقاط هر موقعیتی می توان فرهنگ یک شهر خاص و یا مزایای زندگی بدون یک شهر. تا زمانی که همه چیز به ناچار به بازگشت به نوعی از حالت عادی من امیدوارم نمی خواهد ذهن contriving پاسخ به این آزار دهنده سوال: "شما اهل کجا هستید؟"

یا من حدس می زنم من فقط می تواند خرید برخی از چکمه های کابوی.