بنابراین شما بوده ام به کنار ،

من همیشه از در حال رشد است. من خواب دیدم از حرکت در جایی جدید و بازسازی خودم, پیدا کردن دوستان جدید و ایجاد خاطرات جدید.

برای من دانشگاه بود و در محل مناسب که برای اختراع مجدد است.

در دانشگاه فلوریدا حدود دو ساعت دور از زادگاه من قادر به دستیابی به دانش آموز کالج در زندگی من تا به حال رویای داشتن. من در خوابگاه زندگی می کردند با یک هم اتاقی مشغول به کار در دانشگاه بدنسازی و صرف بسیاری از اواخر شب در Marston کتابخانه علوم.

یکی از چیزهایی که من دوست دارم در مورد UF است که ما فوق العاده ورزشی. من رفت و به هر خانه فوتبال بازی هر شنبه با پایان دادن به درد پاها ایستاده و در تمام طول روز (اما لبخند از برنده شدن). من به تماشای بازی والیبال و ژیمناستیک در دیدار. من صرف ساعت در خارج از انتظار استفان o'connell مرکز قبل از یک بازی بسکتبال. من یک طرفدار ورزش و کل زندگی من یک ورزشکار خودم. جوانی من بود پر از بازی های بسکتبال و صلیب کشور مسابقات, اما مهمتر از همه سافتبال.

من بازی رقابتی و سافتبال برای بیش از یک دهه و این بود عشق من.

در دبیرستان من بود شروع پارچ تمام چهار سال و کاپیتان برای من و ارشد سال است. هر یک از بهار من ترم شامل صفحه اصلی بازی ها در دور های روزانه, شیوه های, تیم, شام و تیم درام. سفر سافتبال مسابقات پر تابستان منجایی که من قربانی جشن تولد, خانواده, حوادث روز ساحل چون من دور از خانه. من عرق برای خندید و گریه برای این ورزش است. من خواب دیدم یک روز تبدیل شدن به یک دانشگاهی ورزشکار و برنده شدن در یک کالج قهرمانی ملی در شهر اوکلاهما. من کاملا و واقعا عاشق این بازی است.

حتی اگر من در استخدام مسیر و تا به حال امکان بازی کالج, بیسبال دارای توپ نرم, من سوخته از ورزش است. من تصمیم گرفتم که وجود دارد فرصت های دیگر من می خواستم به دنبال و سافتبال بود و نه یکی از آنها. من احساس اعتماد به نفس در تصمیم من پس از من بازی کرده بود و سافتبال برای مدتی طولانی نبود آن زمان به حرکت می کند ؟

به عنوان دانشجوی سال اول بهار ترم نزدیک بود و UF و سافتبال فصل است.

من هیجان زده سر پایین به ورزشگاه بعد از کلاس من و تماشای Gators در بازی. برای اولین بازی فصل در ورزشگاه الکتریکی فضای roared با طرفداران. گوینده معرفی صف و همه بازیکنان شروع به گرفتن در موقعیت خود. UF و سافتبال تیم آمریکا, تیم ملی که شب و نمادین بازیکنان سافت بال مانند مونیکا ابوت, Haylie McCleney و میشل مولتری گرفت این زمینه است. من تماشای این بازیکنان خیلی هیجان زده شدم دوباره آنها را ببینید.

به عنوان سرود ملی شروع به بازی من نمی تواند کمک کند اما فکر می کنم به من دبیرستان صفحه اصلی بازی. هم تیمی های من و من در کنار هم ایستاده اند و ما را به خواندن کل سرود با هم. حافظه ساخته شده قلب من صدمه دیده است. نگاه کردم کفش ورزشی. این همان جفت من می پوشند به عمل سوراخ تشکیل شده در بالا از راست پا از همه من تبادل شیوه های.

من از دست رفته و سافتبال.

شاید اگر من مشغول به کار کمی سخت تر و یا بازی در تیم های مختلف من می توانست یکی از بازیکنان وجود داردمن فکر کردم به خودم. اما توجیه بیهوده بود. آیا این تغییر واقعیت من دیگر یک ورزشکار. اینکه یک ورزشکار چیزی بود که من بالید خودم در یک label من با شناسایی تمام زندگی من است. چیزی که من پیش بینی نیست در مورد بازسازی خودم بود که من تا به حال به اجازه رفتن از برچسب است که من تا به حال مجاز به تعریف من.

رشد به معنی رشد شخصی و من تا به حال به یاد بگیرند که به رشد را به یک هویت جدید در حالی که اجازه رفتن به گذشته من است. شاید من دیگر هستم سافتبال بانوان, بازیکن, اما که نمی خواهد من جلوگیری از تبدیل شدن به یک خبرنگار ورزشی و یا برای ادامه یک شور و شوق برای ورزش است.

به عنوان بازی در ادامه به پیشرفت من خودم با بهره گیری از آن حتی اگر من نبودم ، من یاد گرفته ام آنقدر در سافتبال زمینه; آن زمان برای دیدن آنچه که من می توانند یاد بگیرند که در حاشیه.