به دنبال به جلو به آینده از چهار سال کالج

دیگر من غیر روحانی در دوران کودکی من در اتاق بیش از 3000 مایل دورتر از شهر و مدرسه من به نام خانه برای دو سال گذشته بیشتر من معتقدم زندگی من خارج شد و همه یک رویا بود.

نظم و ساختار کالج در حال حاضر احساس می کنم مثل یک خاطره دور.

حمل و نقل عمومی و من هر روز از آپارتمان من در Brookline به بوستون دانشگاه پردیس سالن سخنرانی پر از صدها نفر از دانشجویان اتحادیه دانشجویان شلوغ بدون توجه به زمان از روز و در حال حاضر سند چشم انداز از گذشته در زندگی احساس می کند که سورئال و از راه دور در حال حاضر.

من در یک تنگ-جامعه گره در کالیفرنیا و هنگامی که من سمت چپ برای کالج در بوستون, من بلافاصله احساس بزرگ تقسیم بین زندگی من همیشه می دانستم که با دوستان و همسایه ها که مثل خانواده و جدید, blank slate انتظار برای من در یک شهر بزرگ است. که از یک محل که در آن شما خواهد همیشه اجرا به کسی که شما می دانستم که راه رفتن پایین خیابان حرکت به یک شلوغ محیط سریع ء یک خوش آمدید, تغییر و فرصتی برای من به من راه خود در جهان است.

اما گیر بودن در خانه در طول Coronavirus من احساس عجیبی قطع از هر دو.

در حالی که هر کس در مواجهه با موانع بسیاری در طول این همه گیر و دانشجویان در تلاش برای غلبه بر چندین چالش های منحصر به فرد. برای برخی که فقط خود برای اولین بار طعم آزادی و استقلالوجود دارد اضافه شده مشکل از سالم ماندن در زندگی دائم در خانه در حالی که انجام مدرسه. مطمئن زوم کلاس نگه داشته اند تا حدودی برنامه منظم برای دانش آموزان برای بررسی در با استادان خود و در ادامه مطالعات خود را از راه دور. و بله, شما می توانید نگه داشتن در تماس با دوستان خود را در حالی که در قرنطینه از طریق Facetime. اما تنها پس از یک هفته از این هستی مجازی, من می دانستم که من تجربه کالج هرگز همان خواهد بود.

مارک تواین یک بار نوشت: "من هرگز اجازه تحصیل تداخل با آموزش و پرورش است." برای من این نمی تواند درست تر به عنوان کالج است به همان اندازه در مورد تجربیات زندگی شما در خارج از کلاس درس به عنوان آن را در مورد مطالعات خود را. ملاقات با مردم شما واقعا می تواند در ارتباط باآموزش به مراقبت از خود و پیدا کردن جدید خود را با نوشیدنی های مورد علاقه. اینها همه بخشی از تحصیلات دانشگاهی است که کمی برای انجام با تحصیل و همه چیز را با تجربه خارج از کلاس درس. حتی اگر همه چیز به حالت عادی برمی گرداند ترم بعد, من هرگز دوباره را برای اعطا دوستان من کافی شاپ مورد علاقه و زیبا محوطه دانشگاه.

به هر دانشجویان احساس از دست داده و یا مضطرب در طول این زمان شما به تنهایی نیست.

در این ماه طبق معمول به ارمغان می آورد بسیاری از استرس برای دانش آموزان بسته بندی ترم با معمول سراسیمگی از آزمون سخنرانیها و مقالات. در این سال, اما, دانشجویان روبرو هستند و حجم کار معمول خود را در یک محیط متفاوت است. بنابراین در حالی که از کلاس کتاب ممکن است بسیار تغییر کرده تجارب ما از احزاب به بازی های ورزشی به مطالعه تاریخ باید به طور کامل قطع شده است.

این شوک به سیستم باعث می شود من تعجب می کنم در مورد آینده از چهار سال ، به عنوان پدر و مادر از نزدیک ببینید کیفیت فاقد زوم آموزش و پرورش و بسیاری از آنها رزرو در مورد نوشتن بعدی شهریه چک بدون دانستن اگر دانش آموزان را به بازگشت به دانشگاه در پاییز.

من نمی دانم هر خانواده هایی که راضی به پرداخت شهریه مدرسه خصوصی برای کلاس های آنلاین به خصوص بدون دانستن اگر این نوع از یادگیری تبدیل خواهد شد و این طبیعی است. به عنوان یک تازه وارد هستم و برنامه ریزی برای مطالعه در خارج از کشور در پاریس در پاییز امسال تجربه من شده اند به دنبال به جلو به سال.

اما در چنین بی قراری و جهان در حال تغییر, من احساس می کنم من سال کالج دست خوش پیشامد میشه aimlessly از گذشته من است.

چیزهایی که یک بار به نظر می رسید بسیار مهم مانند تحصیل در خارج از کشور برای یک سال و سفر به جهان در حال حاضر به نظر می رسد افراط در مقایسه با زمانی که در برابر این واقعیت تلخ از coronavirus. حرکت رو به جلو معلوم نیست که آیا من خواهد بود هزینه های ترم بعدی در پاریس به عنوان اصل برنامه ریزی شده, یادگیری فرانسوی, خوردن شکلات کروسانت و نوشتن برای روزنامه مدرسه. یا شاید این برنامه لغو خواهد شد که در این صورت من ممکن است در بوستون, بیرون رفتن با دوستان من دوباره و ابتلا به weeknight بازی در Fenway پارک.

اما نیز وجود دارد یک امکان و نه از کسانی که طرح را در تحقق آن خواهد مرا در دوران کودکی من در اتاق با لایه برداری باند پوستر و مادرم تجهیزات ورزشی; جایی که من نشسته در حال حاضر در بین بیضوی و من برای اولین بار میز یک دانشجو با هیچ جایی برای رفتن حداقل در حال حاضر.