چگونه قرنطینه درمان من لعنت تولد

مارس 10 یک نفرین روز برای من است. تولد من در مقابل به چه چیزی بیشتر فکر می کنم معمولا می آید و پس از یک تعداد انگشت شماری از ترس.

همیشه از سن و سال من تا به حال کاملا بدشانسی خط در اطراف من "ویژه روز است."

بیشتر از ابتدایی و متوسطه و تولد و پدر و مادر من سفر کرد. به طور معمول من ماندم با انواع چرخش بستگان و nannies که نوعی تلاش برای برسمیت شناختن روز یا رک و پوست کنده فقط فراموش کردن آن در دسترس نباشد. رشد کردن من صرف روز برگزاری انتظارات از شگفتی اما ملاقات با یادداشت ها در آشپزخانه خواندن "در خواهر خود را تشویق رقابت! ببینید شما امشب" از پدر و مادرم.

به عنوان یک دانشجوی سال اول دانشگاه مصمم به سرنوشت من لعنت تولد به دست خود (و عجیب داشتن یک هم اتاقی با همان دقیق تولد) از خواب بلند شدم تا به وجد آمدیم از خواب بیدار به یک اتاق پر از بادکنک. متاسفانه عینک من پا شد و در هم شکسته در اتاق-تزئینات روند. همچنین در بالای که من معیوب دائمی نگهدارنده مجبور ناخواسته سفر به orthodontist که همان روز نه چگونه شما می خواهید برای شروع خود را ،

به هیچ وجه من در تلاش برای صدا ناسپاس برای چیزها و کسانی که تلاش کرده اند تا تولد من فوق العاده است.

من به سادگی متقاعد مارس 10 موظف است به بدشانسی, سال پس از سال است.

آمده مارس 10, 2020, من به نظر می رسید به صورت unluckiest چیز از همه: جهانی همه گیر با طرف پناهگاه در محل.

با وجود قرنطینه پدر و مادر من تا به حال آویزان بالن های رنگی در اطراف آشپزخانه و فلزی "2" و "0" آویزان در اتاق نشیمن. آنها در تلاش برای منحرف کردن من از جهان خارج اما من اشتیاق به پشت در مدرسه و بازگشت به برخی از حس ظاهر ، پست-شام تولد, من دو پله صعود با دو تا تاریخ تولد و چت تصویری با دوستان کالج.

من پریدند روی من زوم تماس با من سه نفر از دوستان از شمال غربی: Amanda و کلر. به نظر می رسید بنابراین گاه به گاه; به سادگی صحبت کردن در مورد روز من چقدر ما از دست رفته هر یک از دیگر و چقدر ما لعنت به این بیماری همه گیر. ناگهان سه نفر از آنها کشیده فردی همه چیز را بر روی کامپیوتر خود. آنها شروع به گرفتن نوبت خواندن یک شعر بند با بند همه در مورد من.

خاطراتی از مدرسه آب گرفتگی پشت من بوی صبحانه در خانه خواهری و شنیده دسته از گروه من ترک خوردگی در چیزی احمقانه است. من شنیده ام من و آماندا (هم اتاقی من)'در اواخر شب و مد نشان می دهد ما استفاده می شود به نگه داشتن در مقابل ما در تمام طول آینه. من به یاد می آورد تمام جاهایی که ما تا به حال شده با هم: یک سفر اسکی در کلرادو خود به خود از بازی فوتبال در ویسکانسین سفرهای متعدد به مرکز شهر شیکاگو و بسیاری از بیشتر.

راه آنها قافیه ما دوستی مرا پاره کردن.

دوستان من از هزاران مایل دورتر در غرب و شرق سواحل شمال و جنوب ساخته شده من تمام روز. اشک کاهش یافت و به عنوان آنها به پایان رسید.

بقیه تماس شامل چهار ساعت از خنده از جمله شخصی "خطر!" بازی مناسب برای سوالات در مورد عشق من زندگی من لباس و مقدار زیادی از دیگر داخل جوک. ما خفه در خنده در نفت خام جوک و scrunched بینی ما در بیشتر شرم آور هستند. در ضمن برای من احساس کردم به طور کامل و کاملا شوکه شدم. چرا هر کسی که رفتن را از طریق مشکل خیلی برای من تولد, اجازه دهید به تنهایی مجازی من یکی است ؟

به عنوان شرق زیر لیوانی شروع به احساس خشم از سه ساعت اختلاف زمان ما همه گفت: ما خداحافظی. من بسته لپ تاپ من فکر چگونه این ممکن است درمان من تولد, بلوز. ملی قرنطینه هرگز مانند صدا راه من می خواهم به صرف یکی از من بهتر جشن های تولد. در واقع آن را برای تلفن های موبایل دقیقا چگونه یک را صرف یکی از آنها بیشتر افتضاح تولد. با وجود فاصله اما دوستان من در بر داشت راه را به من احساس عادی در این زمان ثابت عدم قطعیت است.

من بپرسید هر چیزی از آنها من تنها انتظار ساده چت تصویری.

منnstead از این معمولی جشن تولد هدیه من بود به یادآوری است که کالج, طبیعت را دوستان از سراسر کشور و جهان را به زندگی خود و این باعث می شود شما بیشتر سپاسگزار از این افراد و محل همه ما به اندازه کافی خوش شانس به صرف چهار سال تماس خانه. به عنوان ساعت آمار نیمه شب و مه 11 نورد در اطراف من فکر کردم اگر چه تولد من معمولا ممکن است خیلی بد بخت حداقل من رو مورد علاقه در گروه.

به آماندا و کلر — با تشکر از شما.