سقوط از بالا, اسب

انتقال از دبیرستان به کالج مرا شوکه کرد. آن را مانند به نظر می رسید غیر ممکن است مانع که من در ابتدا با اکراه شروع به پریدن کرد.

اجازه دهید من شما رنگ یک تصویر. دبیرستان تجربیات واقعا تحت تاثیر قرار که من امروز هستم. من به اندازه کافی خوش شانس را به نگه داشتن خاطرات خوب از آنجا که من می دانم بسیاری از مردم که می خواستم به ترک دبیرستان به عنوان به زودی به عنوان آنها می توانند. مردم خسته میشد از مشق شب و دوست درام, اما من عاشق مدرسه و من عاشق یادگیری است.

من نمی خواهم دبیرستان به پایان چون من فکر نمی کنم زندگی می کنید بهتر از آن است.

مطمئن, من سهم عادلانه من از پسر, درام, دوستان, درام و خانوادگی, درام, اما در زمان ارشد سال آمار, من معاون دانشجویی شورای درام عمده ای از راهپیمایی, باند, بازی دختران varsity, تنیس, تیم, تصویر رهبری در بهار موسیقی و راست ،

این فعالیت ها تعریف من چون من واقعا در مورد مراقبت از همه چیز من شرکت در سراسر دبیرستان. من واقعا اختصاص داده شده به آنها. آن را ناشی از ترس من از خوب بودن به اندازه کافی و فشار است که من قرار داده شده و بر خودم را به انجام بهترین من. من همه چیز من می تواند به عنوان به خوبی به عنوان من می توانم و من افتخار می کنم برای آن است. این نقطه نظر است که چیزی است که من هنوز هم زندگی می کنند امروز در کالج. من ارزش کار سخت و فداکاری بسیار و دیدن آن را به عنوان بسیار قابل تحسین است.

به طور طبیعی من وارد در پن استیت فقط به عنوان بلند پروازانه و هیجان زده به درگیر در آنچه که من در مورد مراقبت. من امضا برای بیش از 15 باشگاه در طول هفته اول از سال اول ترم آخر. به دنبال بر روی آن در حال حاضر واقعیت این است که من باور داشتم که می تواند در 15 مکان در همان زمان است که واقعا خنده دار. من به زودی متوجه شدم درس پدر من بوده است و تلاش برای آموزش من برای سال–حتی اگر من ممکن است می خواهم به آن را غیر ممکن است به انجام همه چیز را. آن را غیر ممکن است برای ایجاد یک تفاوت در عنوان بسیاری از سازمان های که من می توانم. آن را موثر تر به درگیر در آنچه باعث می شود من شاد. به عنوان سخت به عنوان آن است که به اعتراف به شکست, من در حال حاضر شادتر و کمتر تاکید از من تا کنون بوده است..

به طوری که پایان ، اشتباه است.

وجود دارد یکی دیگر از لایه ای به این–که ترسناک به اعتراف. اضطراب است. نسبت به پایان سال آخر دبیرستان من شروع به اضطراب و گاه به گاه حمله وحشت در فکر ترک من ترک من و خانواده و نیاز به بیش از شروع در پن استیت. آن را به نقطه که در آن من می ترسم به حضور خود من فارغ التحصیلی. (من در صورت شجاع و رفتن حتی اگر از آن ساخته شده من ناراحت و مضطرب است.) لازم است به درک که در حال حرکت است که فقط بخشی از زندگی و وجود دارد که فرصت های جدید است که در نهایت می تواند بهتر و هیجان انگیز تر است. در پن استیت هیچ کس نمی داند من گذشته است. هیچ کس نمی داند که من آواز اپرا و رقص en pointe. هیچ کس نمی داند که من بازی ساکسیفون و پیانو. هیچ کس در پن استیت بهترین دوست ساخته شده است که زندگی در حال تغییر خاطرات با من.

من نمی خواهم به چهره حقیقت که هیچ کس نمی خواهد می دانم که من مثل آنها می دانستند که من در دبیرستان بود. من حس هدف و وظیفه بود و بی بدیل است. آن را وحشت زده به من برای پیدا کردن یک هدف جدید و دوستان جدید در پن استیت. از طریق انتقال به دانشگاه, من آموخته ام که آن را خوب به ظروف سرباز یا مسافر. نقص خوب است. این هم اشکالی ندارد و حتی تشویق به از آن لذت ببرید به جای کار در همه زمان ها. من یک فرد کاملا متفاوت نسبت به زمانی که من وارد در پن استیت در پاییز گذشته و من نمی خواهم آن را به هر راه دیگر.

به جای اینکه کسی که تا به حال به طور کامل در همه زمان ها, من در حال حاضر کسی که می پذیرد و حتی پذیرای من گسل. دیگر نمی توانم خودم ضرب و شتم تا بیش بی ربط و بی معنی شکست است. برای مثال اگر من نمی رسیدن به راست کامل به عنوان من می توانم هنوز هم افتخار خودمدانستن من بهترین من. من در حال حاضر کسی که پیدا می کند آن را آسان تر به مراقبت در مورد آنچه دیگران فکر می کنم. بودن unapologetically من یک چیز زیبا است و در حال unapologetically شما یک چیز زیبا است ،

در پن استیت من فوق العاده سیستم پشتیبانی از دوستانی که همیشه پشت من. من درگیر در فعالیت های است که بیشتر به من اما نه بیش از حد درگیر به نقطه که در آن من بی ارزش تاکید کرد. من دستیار کارگردان موسیقی از آواز شیرها, نشان می دهد, گروه کر, و من برای نوشتن هنر بخش روزانه دانشجو (قدیمی ترین دانشجو-اجرا روزنامه در پن استیت). من کمک کند سازمان است که مراسم طریق رقصنده روابط. Penn State واقعا "هپی ولی" برای من. من به دنبال به جلو به تعداد بی شماری از دیگر درس های زندگی و فرصت های آینده راه من در آینده است.