جشن حق اعتراض

اکثر مردم به سختی نیاز به یادآوری مرگ و میر آنها. فنا پذیران می دانم که وجود دارد یک زمان زندگی می کنند و یک وقت مردن اما مطمئنا یک مجسمه باید اطمینان از جاودانگی در تاریخ اگر نه در فرد.

نه به عنوان آمریکایی ها یادآوری می شود در ضرب و جرح بر روی مجسمه از مردم دیده می شود به عنوان بچه های بد, خائن, خائنانی به ریخته بر روی خاکستر پشته, تاریخ, دیگر, احترام به قهرمانان در سنگ یا برنز.

حمله به مجسمه یک سابقه طولانی است.

قرمز پاسداران در داد و بیداد در چین در دهه های 1960 و 1970 تخریب صدها یادآوری از مردم از آنها متنفر بودم. روسی اوباش پاره کردن مجسمه ولادیمیر لنین پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی 70 سال پس از او بوجود آمده در پیروزی به عنوان رژیم کمونیستی اولین رهبر.

مجسمه ای از صدام حسین در یک دایره در بغداد در زیر یک هتل که در آن من ماندم سرنگون شد و پس از نیروهای ایالات متحده از حمله به عراق در سال 2003 ، در افغانستان طالبان در سال 2001 منفجر باستان تصاویر از پروردگار بودا که بیش از صرف مجسمه سازی. آنها احترام به آثار هنری غیر قابل تعویض و غیر قابل استرداد حتی اگر طالبان آنها را به نام "بت."

پس از آن است که آمریکایی ها فقط جشن امضای در 4 ژوئیه 1776 از اعلامیه استقلال. بر خلاف قبلی ژوئیه 4 تعطیلات برخی از معترضان دیدم این مناسبت به عنوان یک فرصت برای تقویت پیام خود را که هیچ چیز مقدس است که پدران موسس بودند خطاپذیر بسیاری از آنها برده-صاحبان همه از 13 اصلی مستعمرات بریتانیا که forebears آمده بود به دنیای جدید از انگلستان و اسکاتلند و ولز است.

شما باید به جای تعجب که در آن بت هجوم متوقف خواهد شد. این قابل فهم است که مجسمه Robert E. Lee رهبر نیروهای متفق در جنگ داخلی خونین ترین در تاریخ آمریکا باید به دیگر مکان های افتخار در آمریکای جنوبی میهن از Confederate states که شورش علیه اتحادیه های کارگری در دفاع از برده داری.

من همیشه مرتب کردن بر اساس از تعجب که چرا لی, داشتن شده است با شکست ارتش اتحادیه led by Ulysses S. Grant باید خیلی افتخار و یا برای این موضوع که چرا عمده ارتش آمریکا پایگاه خود در جنوب باید نام مؤتلفه افسران ارتش به جای قهرمانان از آمریکا در جنگ های خارجی.

هیچ پایان دادن به تماس برای هجوم مجسمه. در کره معترضان در طول سال را خواستار تخریب مجسمه ژنرال داگلاس مک آرتور, a 10-پا بلند تصویر برنز بالای 18, پا, پایه های بتنی در یک پارک نه چندان دور از جایی که نیروهای ایالات متحده یورش برده و در ساحل در اینچئون در سپتامبر سال 1950.

آن بود که جسورانه استراتژی که سوار کره شمالی سه ماه پس از کیم ایل سونگ دستور داده بود نیروهای خود را برای حمله به جنوب وعده پیروزی در هفته. پلیس باید برای نگه داشتن یک چشم ناظر در این مجسمه در حالی که فعالان مخالف تمايلات تماس به صورت پاره شدن آن و یا حفظ آن برای سنین.

این روزها احتمالا هیچ مجسمه بیشتری فوری معنی برای کره ای ها از که از یک دختر جوان نشسته demurely سراسر از سفارت در سئول. ژاپنی دوست دارم به آن را حذف فقط به عنوان آنها خواستار حذف مشابه مجسمه در جای دیگر در کره جنوبی و همچنین در ایالات متحده است.

کسانی که یادآوری از ده ها هزار نفر از کره ای ها مجبور به بردگی به عنوان "آسایش زنان" برای ژاپنی ها در جنگ جهانی دوم هستند و نه دور به عنوان طولانی به عنوان جمهوری کره باقی می ماند یک کشور آزاد و مستقل از حکومت استعماری.

در ایالات متحده "Black Lives Matter" یک شعار وحدت گریه.

معترضان خواستار حذف یک مجسمه در واشنگتن از آبراهام لینکلن بالا برده های سابق به تازگی آزاد شده از قید اسارت. در نیویورک مجسمه در موزه تاریخ طبیعی تئودور روزولت رئیس جمهور آمریکا که تاسیس پارک های ملی و جنگل ها بر یک اسب flanked توسط یک آمریکایی و یک مرد سیاه و سفید تلقی شد عمیقا توهین آمیز است.

یاد بنای یادبود واشنگتن و در نزدیکی جفرسون و لینکلن یادبود زنده ماندن دست نخورده اما تصاویر در جای دیگر از جورج واشنگتن و توماس جفرسون هر دو برده صاحبان تخریب شده است. معترضان همچنین می خواهم برای منفجر کردن بزرگ سران واشنگتن, Jefferson, لینکلن و تئودور روزولت حک شده در سنگ گرانیت در کوه راشمور در داکوتای جنوبی. آنها می گویند زمین به سرقت رفته بود از مادری آمریکایی است.

آمریکایی ها در حال حاضر به نظر می رسد بیشتر تقسیم شده در برابر هر یک از دیگر در جنبش حقوق مدنی یا جنگ ویتنام.

حداقل ما می توانیم جشن آزادی است که هنوز هم به ما حق اعتراض.

دونالد کرک نویسنده 10 کتاب در کره جنوبی اوکیناوا فیلیپین و ویتنام جنگ. او نوشت: این برای InsideSources.