آن را خوب به B

من در رفت و معتبر دبیرستان در پکن, چین و دبیرستان من ارزش معدل بیش از تقریبا هر چیز دیگری. من نقش مهمی را در چند تشکل های دانشجویی مانند editor-in-chief از روزنامه مدرسه و رئیس جمهور Iminent Community Service باشگاه.

تنها دلیل من می تواند درگیر در آن سازمان ؟ من می توانم نگه داشتن نمرات بالا.

وقتی که من در پایان سال دوم است که من دوم ترم معدل شده بود کمی زیر 3.8, من وحشت زده شد. من می دانستم که من مشاور تحصیلی می خواهم به صحبت کردن با من در مورد این. امداد رسانی بیش از من شسته هنگامی که او در نهایت به نام من به دفتر او دو روز بعد; من می خواستم به آن را با بیش از.

به عنوان انتظار می رود, مشاور من در سخنرانی من در مورد اهمیت معدل برای دانشگاه من نرم افزار است. او افزود: با اشاره به از پشیمانی که من بدست نمرات بهتر اگر فقط من تا به حال با تمرکز بیشتر بر روی دروس و کمتر در فعالیت های فوق برنامه. او حتی به من گفت که من می تواند برداشته شود و از موقعیت های رهبری در سازمان های دانشجویی اگر نمرات من در ادامه به سقوط. در مواجهه با این تهدید من اختصاص داده شده زمان بیشتری برای خواندن و آماده شدن برای امتحانات و نمرات من را بهبود بخشد. من فارغ التحصیل دبیرستان با 3.9 معدل کل.

من فکر کردم که دانشگاه خواهد بود ،

زمانی که من در انتخاب کلاس ها پس از ورود من در دانشگاه نورث وسترن من همکار مشاور پیشنهاد کرد که من را آسان تر کلاس ها و نه بیش از حد. با وجود این من تکبر از بالا لباسl مرا وادار به انجام دقیق مخالف است. من در زمان کلاس ها با خوانش و حتی در زمان پنج کلاس به جای استاندارد چهار کلاس.

من سه ماهه اول در دانشگاه نورث وسترن می تواند در یک کلمه توصیف شده: بدبختی. خارج از کلاس من معمولا صرف به 50 ساعت خواندن تمام مواد برای کلاس. من بیش از حد خیره به رها کردن یک کلاس حتی اگر من می دانستم که حجم کار من بود و من خرد کردن. من نیز می تواند را انتخاب کرده اند به عنوان خوانده شده کمتر و خطر گرفتن نمرات پایین تر اما عادت گرفتن به ادامه گذشته دبیرستان و دانشگاه. من مطالعه نیمه شب گذشته نه تنها تقریبا هر روز هفته بلکه در تعطیلات آخر هفته. وقتی دوستان از من پرسید اگر من تا به حال زمان برای آویزان کردن من می توانم فقط بگویم چون من می دانستم که من خوانش انباشت اشیاء بدست آمده تا بیش از حد به سرعت.

من سعی برای کمال طاقت فرسا خودم.

وجود دارد حتی یک بار در سه ماهه وقتی که من خواب کمتر از پنج ساعت در هر روز است. من تا به حال خرابی گریه بیش از خوانش چون من می دانستم که من می تواند آنها را به پایان برساند. من تبدیل شده به دور از فعالیت های باشگاه و صرف ساعت ها در کتابخانه ها. در پایان سه ماهه زمانی که من در نهایت من به عنوان من احساس رضایت. من داد تا راه بیش از حد بسیاری از فرصت ها برای من معدل.

من تغییر استراتژی برای سه ماهه دوم. اگر چه هنوز هم پنج کلاس من متمرکز بیشتر از من توجه در سازمان های دانشجویی و اجتماعی. به عنوان یک روزنامه نگاری عمده و تئاتر جزئی نوشتم برای انتشارات مدرسه و شرکت در تولیدات تئاتر در دانشگاه. در تعطیلات آخر هفته و گاهی دوستان من و من در زمان قطار شیکاگو است.

من هنوز هم مورد مطالعه قرار اما من متوجه شدم که دوستان و پیدا کردن سرگرمی بود و مهم تر از گرفتن کامل نمرات. من نا امید شده بود وقتی که من دریافت یک B from یکی از کلاس های من در پایان سه ماهه دوم. تا به حال من سعی کردم به اندازه کافی سخت من و بعد فورا رفت واز یک اما در یک هزینه بالا است.

آن زمان من یک ربع به درک که آن را خوب به B در دانشگاه. در نهایت زندگی است که همه در مورد تحصیل و تلاش برای کامل نمرات. زندگی نیز در مورد ایجاد ارتباطات با افراد دیگر و داشتن سرگرم کننده است.