کمک حقوقی از ویکی پدیا و اوستا

کمک های حقوقی ارائه کمک به افرادی است که قادر به ارائه حقوقی و دسترسی به سیستم دادگاه نیستند. کمک های حقوقی با تأمین برابری در برابر قانون ، حق مشاوره و حق یک دادرسی عادلانه در تأمین دسترسی به عدالت محوری تلقی می شود. در این مقاله ، توسعه کمک های حقوقی و اصول آن ، در درجه اول آنچه در اروپا ، مشترک المنافع ملل و ایالات متحده شناخته می شود ، توصیف می شود. تعدادی از مدل های تحویل کمک های حقوقی پدید آمده است ، از جمله وکلای وظیفه ، کلینیک های حقوقی جامعه و پرداخت وکلا برای رسیدگی به پرونده ها برای اشخاصی که حق دریافت کمک های حقوقی را دارند. کمک حقوقی برای تضمین دسترسی برابر به عدالت برای همه ، همانطور که در ماده 6.3 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر در مورد پرونده های حقوق جزایی پیش بینی شده است ، ضروری است. به خصوص برای شهروندانی که وسایل مالی کافی ندارند ، ارائه کمکهای حقوقی به مراجعین توسط دولتها باعث می شود که در طی مراحل دادگاه ، از طرف متخصصان حقوقی بصورت رایگان (یا با هزینه کمتر) یا دریافت کمک مالی توسط متخصصین حقوقی کمک شود. گرچه کمک های حقوقی با هدف ایجاد عدالت بیشتر در حوزه اقدامات حقوقی ، کمک های ارائه شده اغلب از نظر کیفیت یا تأثیر اجتماعی آن توسط محدودیت های اقتصادی محدود می شود که دیکته می کند چه کسی می تواند به این خدمات دسترسی داشته باشد و در کجای خدمات فوق الذکر از لحاظ جغرافیایی قرار دارد. [1] فهرست 1 تاریخچه 2 جنبش کمکهای حقوقی 3 براساس کشور 3.1 استرالیا 3.2 نیوزیلند 3.3 کانادا 3.4 اروپا 3.4.1 اروپای مرکزی و شرقی و روسیه 3.4.2 دانمارک 3.4.3 انگلیس و ولز 3.4.4 آلمان 3.4.5 ایتالیا 3.4.6 اسکاتلند 3.5 هنگ کنگ 3.6 آفریقای جنوبی 3.7 هند 3.8 ایالات متحده 4 همچنین ببینید 5 مرجع 6 پیوند خارجی تاریخ کمک های حقوقی با دولت بهزیستی رابطه تنگاتنگی دارد و ارائه کمک های حقوقی توسط یک دولت تحت تأثیر نگرش به رفاه است. کمک های حقوقی یک کمک رفاهی از طرف دولت برای افرادی است که در غیر این صورت نمی توانند از سیستم حقوقی مشاوره بگیرند. کمک های حقوقی همچنین با فراهم آوردن افراد دارای مجوز بهزیستی از قبیل مسکن اجتماعی ، دسترسی به مشاوره حقوقی و دادگاه ها را برای اطمینان از اجرای مقررات رفاه کمک می کند. از لحاظ تاریخی ، کمک های حقوقی نقش مهمی در حصول اطمینان از احترام به حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی که در رابطه با تأمین اجتماعی ، مسکن ، مراقبت های اجتماعی ، خدمات درمانی و درمانی ، که ممکن است بصورت عمومی یا خصوصی ارائه شود ، داشته است. قانون اشتغال و قوانین ضد تبعیض. حقوقدانانی مانند مائورو کاپلتی معتقدند که کمک حقوقی در دسترسی افراد به عدالت ، با اجازه دادن به اجرای قانونی فردی حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی ضروری است. دیدگاههای او در نیمه دوم قرن بیستم شکل گرفت ، هنگامی كه دموكراسی ها با اقتصادهای سرمایه داری كشورهای رفاهی لیبرال را تأسیس كردند كه بر فرد متمركز بودند. ایالات به عنوان یک پیمانکار و ارائه دهنده خدمات در یک فلسفه مبتنی بر بازار عمل می کردند که بر شهروندان به عنوان مصرف کننده تأکید می کرد. این امر به تأکید بر اجرای فردی برای دستیابی به تحقق حقوق برای همه منجر شد. [2] پیش از اواسط قرن بیستم ، مشاوره حقوقی رایگان ادبیات مربوط به کمکهای حقوقی بر اجرای جمعی حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی تأکید می کرد. از آنجا که دولت های رفاه کلاسیک در دهه 1940 و پس از جنگ جهانی دوم ساخته شدند ، یک اصل اساسی این بود که شهروندان مسئولیت جمعی برای حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی داشتند. و دولت مسئولیت کسانی را که قادر به تأمین بیماری از طریق بیماری و بیکاری نیستند بر عهده گرفت. اجرای حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی به معنای جمعی بود ، نه از طریق اقدامات حقوقی فردی. قوانینی برای حمایت از مفاد رفاه به تصویب رسید ، هرچند که اینها به عنوان قوانینی برای برنامه ریزان در نظر گرفته می شدند نه وکلا. طرح های کمک های حقوقی تأسیس شد ، زیرا فرض بر این بود که دولت مسئولیت کمک به کسانی را که درگیر اختلافات حقوقی هستند ، کمک می کند ، اما آنها در درجه اول متمرکز بر قانون خانواده و طلاق بودند. [2] در دهه 50 و 1960 ، نقش دولت رفاه تغییر یافت و اهداف اجتماعی دیگر به عنوان اهداف مشترک فرض نمی شدند. افراد برای پیگیری اهداف خود آزاد بودند. دولت رفاه در این زمان ، همراه با مقررات کمک های حقوقی ، به عنوان نگرانی در مورد قدرت ارائه دهندگان رفاه و متخصصان گسترش یافت. در دهه 1960 و 1970 تقاضای حق افراد برای اجرای قانونی حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و مقررات رفاهی که به عنوان افراد از آن استفاده می کردند افزایش یافت. مکانیسم هایی بوجود آمد که از طریق آنها شهروندان می توانند حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی خود را به طور قانونی اعمال کنند و وکلا بهزیستی از مشاوره در مورد برخورداری از درآمد کم در هنگام برخورد با مقامات دولتی از کمکهای حقوقی استفاده می کردند. کمک های حقوقی از حقوق خانواده به طیف گسترده ای از حقوق اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی گسترش یافت. [3]